Łysienie androgenowe Łysienie androgenowe, również izvestenoe zarówno łysienia androgenowego - jest powszechną formą łysienia zarówno u mężczyzn jak i kobiet. Mężczyzn problem ten jest określany jako łysienia typu męskiego. Zazwyczaj włosy wypadają dobrze określony sposób. Utrata włosów zaczyna się powyżej obu świątyń. Dzisiaj wypadanie włosów u mężczyzn - co robić, gdy zaczynasz tracić włosy? Opowiem o tym, jakie są przyczyny oraz jak powstrzymać łysienie androgenowe. Męsk Lekarz Trycholog w Warszawie: Zatrzymaj wypadanie włosów, łysienie androgenowe i plackowate, wylecz łojotokowe zapalenie skóry, łuszczycę skóry głowy. dla nowych pacjentów: +48 603 395 844 dla pacjentów w terapii: +48 22 201 90 71 Cebulki włosowe otrzymują zdrową dawkę wartościowych substancji, dzięki czemu możliwe jest powstrzymanie procesu ich słabnięcia i wypadania. Zabiegi wykonuje się w serii co około 7-10 dni. Czasami mezoterapia skutkuje odrostem utraconych włosów. Nie ma jednak gwarancji odtworzenia owłosienia ale poprawa wyglądu i kondycji jest pewna. Taką wcierkę na porost włosów warto stosować dwa razy w tygodniu. Agrest indyjski (amla) na włosy. Od niedawna furorę wśród ziół leczniczych na wypadanie włosów robi amla, czyli agrest indyjski. Amla jest bogata w antyoksydanty, żelazo, magnez, fosfor i witaminę C. Można ją kupić w sklepach zielarskich w formie proszku. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Łysienie androgenowe to popularne zjawisko utraty włosów, dotykające około 80 proc. mężczyzn oraz kobiet. Nierzadko osoby cierpiące na ten rodzaj łysienia godzą się z powolnym traceniem włosów, sądząc, że proces jest nieodwracalny. Jak jest w rzeczywistości? Czy istnieją środki, które mogą uratować naszą fryzurę? Lek na łysienie androgenowe – Czy rzeczywiście istnieje? Łysienie androgenowe to najczęstszy powód wypadania włosów u mężczyzn i u kobiet. Częstość występowania choroby wzrasta z wiekiem. Według różnych statystyk, dotyczy co najmniej 50% mężczyzn przed ukończeniem pięćdziesiątego roku życia i co najmniej 70% mężczyzn po ukończeniu siedemdziesiątego roku życia. Jeśli chodzi o kobiety, cierpi na nie 3% do 6% populacji poniżej trzydziestego roku życia i 30%-40% kobiet powyżej pięćdziesiątego roku życia. Predyspozycja jest przede wszystkim genetyczna; wiele osób uważa, że nie istnieje idealny lek na łysienie androgenowe, a leczenie androgenowego wypadania włosów jest bezcelowe. Niesłusznie: psychologowie i lekarze zwracają uwagę na fakt, że utrata włosów jest niezwykle niekorzystna dla naszego… zdrowia psychicznego. Często zwłaszcza kobiety czują się nieatrakcyjne i odstręczające z powodu dużego ubytku włosów i przerzedzenia fryzury – zwłaszcza, że włosy uważane są za atrybut kobiecości. Jednak panowie również cierpią z powodu androgenowego wypadania włosów. Leczenie jest więc wskazane: dla dobrego samopoczucia, które niesie za sobą zadowolenie z fizycznej atrakcyjności. Androgenowe wypadania włosów – Skąd się bierze? Istnienie czynników genetycznych w łysieniu androgenowym zostało potwierdzone przez liczne badania naukowe. W przypadku mężczyzn – bo to ich częściej dotyka to schorzenie, ze względu na związek podłoża z męskim chromosomem Y – zagrożenie wystąpieniem łysienia androgenowego pojawia się, gdy takowe wystąpiło u ojca i/lub dziadka ze strony matki. Decydującą rolę odgrywają androgeny, w przypadku mężczyzn – testosteron produkowany w jądrach. Przemiany do dihydrotestosteronu wpływają na syntezę białek, co upośledza wzrost włosa. Warto zwrócić uwagę na fakt, że – ponieważ fizjologicznym podłożem łysienia androgenowego są hormony – również zaburzenia hormonalne mogą przyczynić się do utraty włosów. Te zaś mogą być wywołane wieloma czynnikami; także stresem. W przypadku stresu związanego ze spadkiem samooceny z powodu utraty włosów, dochodzi do mechanizmu błędnego koła. Warto więc skonsultować się nie tylko z dermatologiem, ale też z endokrynologiem i psychologiem. Diagnostyka łysienia androgenowego – Leczenie może pomóc? Do oceny łysienia androgenowego u mężczyzn stosuje się zazwyczaj ośmiostopniową skalę Hamiltona i Norwood. Zwykle utrata włosów u mężczyzn rozpoczyna się w okolicy czołowo-skroniowej, przechodząc następnie na ciemieniową. Charakterystycznym skutkiem utraty włosów w okolicy ciemieniowej jest tonsura na szczycie głowy. Następnie obserwuje się dalszy ubytek włosów w kierunku skroni i ciemienia; pozostaje korona włosów na potylicy oraz resztki w okolicy skroniowej. Tego typu łysienie wiąże się z tym, że w okolicach skroniowych i ciemieniowych występuje większa ilość receptorów androgenowych niż w innych okolicach czaszki – stąd tam najbardziej widać skutki utraty włosów. Włosy na potylicy są mocniejsze i grubsze, nie ma tam również tak wielu receptorów androgenowych – stąd najczęściej proces łysienia androgenowego oszczędza tę okolicę. Warto pamiętać, że proces ten jest zawsze postępujący – nagła utrata włosów z dużego obszaru głowy nie powinna być wiązana z łysieniem androgenowym i wymaga koniecznej konsultacji specjalisty w celu ustalenia przyczyny ich wypadania. Lek na łysienie androgenowe – Nadzieja kobiet i mężczyzn Łysienie androgenowe nie jest oczywiście groźne i można je pozostawić bez leczenia, jeżeli pacjentowi nie przeszkadza zmiana wyglądu fizycznego. Jednak jest ono wskazane – większość z nas zdecydowanie lepiej czuje się bowiem z fryzurą. Choć przez wiele lat panowało przekonanie, że to naturalny proces, którego nie da się zahamować, dziś mamy do wyboru leki, które skutecznie chronią nas przed ubytkiem włosów. Najpopularniejszą substancją czynną jest minoksydyl; środek ten nie tylko hamuje wypadanie włosów, ale pobudza także namnażanie się komórek mieszków włosowych w fazie wzrostu. Na rynku minoksydyl dostępny jest między innymi w formie leku Lotion. Nieco rzadziej stosowane są preparaty na bazie finasterydu, które hamują fizjologiczny proces leczenia. Codziennie stosowane środki pozwalają na zachowanie włosów na stałe; minusem jest jedynie to, że po zaprzestaniu terapii, problem najprawdopodobniej wróci. Mimo to, warto zdecydować się na leczenie łysienia androgenowego. Obecność włosów na głowie zdecydowanie poprawia komfort życia i samoocenę oraz pozwala radzić sobie z upływającym czasem. Istotne jest również, aby w przypadku dużych problemów psychicznych, wynikających z braku samoakceptacji z powodu utraty włosów, zdecydować się także na wizytę u psychologa, który pomoże nam odbudować poczucie własnej wartości, niezależnie od zahamowania łysienia androgenowego. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! COVID-19 to choroba, która powoduje wiele długotrwałych powikłań. Jednym z nich jest nadmierne wypadanie włosów, z którym walczy jedna trzecia ozdrowieńców. Lekarka tłumaczy, kiedy zaczynają wypadać włosy i jak sobie z tym radzić. COVID-19 atakuje nie tylko płuca. Wpływa na cały organizm, a ze skutkami zachorowania pacjenci walczą jeszcze przez wiele miesięcy. Według ekspertów, u ozdrowieńców może wystąpić niemal 100 różnych powikłań, takich jak bóle stawów i mięśni, problemy neurologiczne czy zaburzenia wzroku. Szczególnie dotkliwa jest również utrata włosów, z którą zmaga się jedna trzecia osób po wyleczeniu COVID-19. Pojawia się zarówno u kobiet, jak i mężczyzn.– Pacjenci relacjonują, że włosy wyłażą garściami. Nie mogą nawet ich dotknąć, bo zostają im w dłoniach. Są wszędzie: na poduszce, na ubraniu. Nie mogą nawet ich dotknąć, bo zostają im w dłoniach – powiedziała dermatolog prof. Dorota COVID-19 powoduje utratę włosów?COVID-19 to dla układu odpornościowego stres. Dodatkowo włosy są osłabione przez przyjmowanie leków i niedobory witamin i minerałów.– Takim czynnikiem ryzyka jest gorączka i bardzo silny stres związany z dużymi obawami o własne zdrowie i życie. Pod ich wpływem mieszki włosowe ulegają zanikowi – wyjaśniła kierownik Kliniki Dermatologii SPSK1 w Lublinie. Kto jest narażony na nadmierną utratę włosów?Niestety, wypadanie włosów to powszechny problem, który dotyczy nawet od jednej czwartej do jednej trzeciej pacjentów po przebyciu COVID-19, niezależnie od przebiegu infekcji. Pojawia się średnio w trzecim miesiącu od infekcji zarówno u kobiet, jak i mężczyzn.– Jest to dosyć odległe powikłanie, pacjenci często zapominają już, że chorowali – dodała prof. Krasowska. Podkreśliła, że szczególnie dla kobiet jest to bardzo wstydliwy i stresujący problem, dlatego po prostu częściej zgłaszają się do włosy przestają wypadać? Utrata włosów po COVID-19 to przejściowy skutek choroby. Jak mówi – Jest to taki rodzaj wypadania włosów, który powstaje w mechanizmie telogenowym, czyli takim, w którym włos wypada w sposób naturalny. W tym przypadku włosy mają duże szanse do odrostu, regeneracji, ale jest to uzależnione do wielu czynników – podkreśliła prof. że część kobiet i mężczyzn cierpi na androgenowe wypadanie włosów, które uzależnione jest od hormonów. – Infekcja COVID-19 bardzo nasili wszystkie wypadanie włosów, powstających w innych mechanizmach, co może skutkować tym, że włosy będą bardziej wypadać – wskazała leczenie wypadania włosów polega na uzupełnieniu witamin i suplementów w związku z brakiem żelaza. W niektórych przypadkach zalecana jest specjalna terapia światłem, w której wykorzystuje się fale świetlne z lamp ledowych. Docierają one nawet do 6 mm w głąb skóry i pobudzają wzrost mieszka włosowego. Terapia światłem dostępna jest w SPSK1 w Lublinie. Źródło: PAP tematy rzeczywiście były,ale wkleje Ci dobry artykuł na ten t/t ------------ Gdy wypadają włosy artykuł lek. med. Małgorzaty Lech Zaburzenia hormonalne, niedożywienie, stosowanie niektórych leków, stresy to przyczyny powodujące ścieńczenie włosów i łysienie. Nadmierne wypadanie włosów to jedna z najczęstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów, przede wszystkim kobiet, do dermatologa. Nierzadko jest to tylko subiektywne odczucie osoby zgłaszającej się do lekarza, gdyż dopiero utrata ponad 100 włosów dziennie jest niepokojącym objawem. Dlaczego je tracimy? Różne czynniki mogą powodować wypadanie włosów. Przyczyną mechaniczną wypadania włosów u osoby dorosłej może być uczesanie wywołujące nadmierne napięcie włosów ("koński ogon", kok). W tych przypadkach zaleca się zmianę uczesania. Jeżeli dokona się tego odpowiednio wcześnie, włosy odrosną całkowicie. Zbyt późna interwencja spowoduje utrzymanie się trwałego wyłysienia wskutek zaniku mieszków. Do wypadania włosów z przyczyn toksycznych dochodzi przede wszystkim w wyniku zatrucia, np. talem, arsenem, rtęcią. W przypadku zatrucia talem występują charakterystyczne zmiany w strukturze włosa widoczne w badaniu mikroskopowym. Łysienie pojawia się po ok. 2 tygodniach po spożyciu trucizny, utrata włosów jest niemal całkowita, a odrost następuje po ok. 6-8 tygodniach. Przy zatruciach leczenie pacjenta to przede wszystkim podanie antidotum i ratowanie życia chorego. Nadmierne wypadanie włosów w trakcie trwania i po przebyciu chorób zakaźnych wywołane jest przede wszystkim gorączką, a także czynnikami toksycznymi i niedoborami pokarmowymi mogącymi się pojawić podczas choroby. Wzmożona utrata włosów występuje zwykle w 2-4 miesięcy po ustąpieniu gorączki. Włosy odrastają samoistnie. Jako środek wspomagający, podaje się preparaty wzmacniające i witaminy. Z łysieniem spotykamy się także w przebiegu kiły. Może ono mieć charakter rozlany lub ogniskowy. Oczywiście, kiła wymaga leczenia swoistego, które zwykle znacznie przyspiesza odrost włosów. Choroby ogólnoustrojowe powodujące łysienie to np. toczeń rumieniowaty, ale także nadczynność i niedoczynność tarczycy. Leczenie takiej odmiany łysienia polega na leczeniu choroby podstawowej. Łysienie polekowe wywołują leki cytostatyczne i immunosupresyjne stosowane obecnie nie tylko w schorzeniach nowotworowych (w dermatologii wykorzystuje się je np. w ciężkich odmianach łuszczycy, kolagenozach układowych, pęcherzycach). Łysienie może rozpocząć się już po 3 tygodniach stosowania leku. Po jego odstawieniu, a niekiedy mimo dalszego jego podawania następuje odrost włosów. Także leki przeciwtarczycowe, przeciwkrzepliwe czy też środki antykoncepcyjne mogą powodować wypadanie włosów. W przypadku środków antykoncepcyjnych odrost włosów następuje mimo ich dalszego stosowania. Włosy mogą wypadać nadmiernie w przebiegu chorób skóry lub skóry głowy. Na przykład w grzybicy łysienie występuje zwykle w postaci plackowatych ognisk pozbawionych częściowo włosów (są one najczęściej ułamane). Leczenie polega na długotrwałym stosowaniu doustnie i miejscowo leków przeciwgrzybiczych. Łysienie kobiet Łysienie kobiet U kobiet występuje łysienie androgenowe damskie (pojawia się rzadziej i na ogół po menopauzie) i łysienie rozlane. Łysienie androgenowe uwarunkowane jest i hiperandrogenizmem (podwyższony poziom androgenów), i czynnikiem genetycznym. Utrata włosów następuje zwłaszcza w kątach czołowych i na szczycie głowy. Często towarzyszy mu nadmierne przetłuszczanie się skóry głowy. W przypadku stwierdzenia hiperandrogenizmu jest konieczna dalsza diagnostyka i leczenie endokrynologiczne. W pozostałych przypadkach przypuszcza się, że mieszki włosowe są nadmiernie wrażliwe na androgeny znajdujące się na prawidłowym poziomie. Ta "nadwrażliwość" może być uwarunkowana genetycznie. Można tu stosować środki antykoncepcyjne o działaniu estrogenowym lub antyandrogenowym (np.: Diane 35). Zewnętrznie zaleca się preparaty z dodatkiem estrogenów (np.: Alpicort E) czy też Loxon lub Regaine (leczące łysienie u mężczyzn). Zarówno preparaty doustne, jak i do użytku zewnętrznego można stosować tylko pod ścisłą kontrolą dermatologa. Samodzielnie (w razie stwierdzenia łojotoku) wypróbować można Seboren lub Seboradin - obniżają produkcję łoju. Łysienie rozlane może być objawem różnych stanów chorobowych, np. obniżonego poziomu żelaza w surowicy krwi (czasami bez objawów niedokrwistości), nerwic, zaburzeń hormonalnych. U kobiet z predyspozycją rodzinną do łysienia czynnikami prowokującymi mogą być detergenty w szamponach, lakiery do włosów, farby do włosów. Schorzeniu temu dość często towarzyszy uczucie napięcia skóry głowy. Leczenie rozlanego łysienia kobiet polega przede wszystkim na wykluczeniu innych schorzeń, co wymaga wykonania badań dodatkowych. Następnie wypróbować można środki antykoncepcyjne (jak w łysieniu androgenowym). W przypadku uczucia napięcia skóry głowy zaleca się podawanie dużych dawek witaminy E. Miejscowo stosuje się wcieranie preparatów o działaniu drażniącym, często z dodatkiem sterydów (preparaty robione w aptekach na receptę, Alpicort, Neril tonik). We wszystkich przypadkach zaleca się zaniechanie farbowania i ondulowania włosów. Do mycia powinno używać się łagodnych szamponów bez barwników i substancji zapachowych (np.: Freederm PH Balance). Każdy przypadek łysienia powinien być dokładnie zdiagnozowany, aby lekarz dermatolog, we współpracy z innymi specjalistami, mógł zalecić odpowiednie leczenie. Należy przy tym pamiętać, że w związku z charakterystycznym przebiegiem cyklu włosowego, odrost włosów nawet po skutecznej terapii następuje najwcześniej po 2-3 miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Czy wiesz, że Epilacja (usuwanie) włosów zarówno mechaniczna, jak i chemiczna powoduje jedynie przejście mieszka włosowego z fazy spoczynku w fazę wzrostu. Strzyżenie i golenie, powszechnie uznawane za nasilające porost włosów, w rzeczywistości nie mają na niego wpływu. Trichotillomania - wyrywanie włosów jest odruchem psychopatycznym i występuje praktycznie tylko u dzieci neurotycznych. Łysienie poporodowe W czasie trwania ciąży wzrasta wydzielanie estrogenów, które hamują wypadanie włosów. Nagły spadek poziomu tych hormonów po porodzie, a także sam poród są przyczyną przejścia licznych mieszków w fazę katagenu. Rozlane przerzedzenie włosów pojawia się między 11. a 16. tygodniem po urodzeniu dziecka. Włosy odrastają samoistnie, bez leczenia, w ciągu 6 miesięcy. Szkodzą włosom Wypadanie włosów nasilają niektóre zaburzenia hormonalne dotyczące kory nadnerczy, tarczycy, przysadki, gruczołów płciowych. Łysienie i ścieńczenie włosów może być spowodowane niedożywieniem, a zwłaszcza niedoborami białkowymi, aminokwasowymi, jak też brakiem niektórych metali śladowych (np. żelaza lub cynku). Rola zaburzeń w odżywianiu jest w ostatnich czasach bardzo istotna ze względu na powszechną modę na odchudzanie się za pomocą "cudownych" diet bez konsultacji z lekarzem. Niektóre typy łysienia mogą nasilać, a nawet wyzwalać stresy i urazy psychiczne. Szkodliwy wpływ ma też promieniowanie jonizujące. Odpowiednio wysoka dawka promieniowania (ok. 350 R) wywołuje utratę owłosienia po kilkunastu dniach. Włosy odrastają po 6 tygodniach. Dawka powodująca trwałe wyłysienie wynosi około 1500 R. Szkodliwe czynniki zewnętrzne, takie jak farby do włosów, płyny do trwałej ondulacji itp. uszkadzają zwykle nie mieszek włosowy, a część włosa już wyrastającą z niego i znajdującą się powyżej powierzchni skóry, tzw. łodygę. Jej oceny dokonuje się podczas badania mikroskopowego. Łysienie plackowate Występuje przeważnie u mężczyzn i u dzieci, ale zdarza się też u kobiet. Pojawia się najczęściej w postaci charakterystycznych, plackowatych ognisk całkowicie pozbawionych włosów. Przyczyna schorzenia nie jest w pełni poznana. Prawdopodobnie choroba ma autoimmunologiczne lub genetyczne podłoże. Leczenie łysienia plackowatego jest zwykle wielomiesięczne i musi być prowadzone pod kontrolą lekarza. Stosuje się środki działające miejscowo i leki ogólnie wzmacniające (np. z zawartością mikroelementów). ----------------------------- moja ciotka miała podobny problem,przede wszystkim brak witamin wiem że pomógł jej Vichy Dercos,bdb środek dostępny w aptekach. ps. Oska już zamykam Spis treści Objawy Przyczyny Łysienie androgenowe u mężczyzn Łysienie androgenowe u kobiet Leczenie Rezerwacja finansowanej wizyty u Trychologa Łysienie androgenowe występuje z powodu wrażliwości mieszków włosowych na androgeny. Jest to najczęstsza przyczyna utraty włosów i występuje u 70% mężczyzn i 40% kobiet w pewnym okresie ich życia. Jest to androgenozależna utrata włosów o charakterystycznej morfologii postępująca nie bliznowaciejąc. Objawy łysienia androgenowego U mężczyzn zwykle występuje recesja linii włosów na skroniach (zakola) i łysina na wierzchołku, u kobiet zwykle objawia się w postaci rozproszonego przerzedzenia na szczycie głowy. U mężczyzn często prowadzi do całkowitego wyłysienia. U kobiet raczej nigdy nie dochodzi do wyłysienia. Łysienie androgenowe – w większości przypadków jest uwarunkowane genetycznie. Łysienie tego typu występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn jednak powinny być traktowane jako dwa odrębne schorzenia. Różnice dotyczą między innymi wieku w którym jednostka pojawia się, ale także obrazu klinicznego i częstotliwości występowania. Pierwsze objawy łysienia androgenowego ujawniają się u nastolatków (forma ostra). Objawia się cofaniem linii na skroniach i czole, następnie proces zaczyna obejmować koronę głowy. Na łysienie androgenowe narażone są również kobiety. U kobiet przebieg choroby jest odmienny w stosunku do mężczyzn. Włosy przerzedzają się na środku głowy w postaci rozproszonej. Przyczyny łysienia androgenowego Badania wykazują że głównym czynnikiem powodującym łysienie androgenowe jest testosteron a jeszcze bardziej pochodna testosteronu – dihydrotestosteron (DHT). Są to męskie hormony – androgeny, które występują u mężczyzn ale również u kobiet. Androgeny odgrywają ważną rolę w rozwoju seksualnym mężczyzn od urodzenia do dojrzewania. Regulują pracę gruczołów łojowych, wzrost apokrynowych włosów oraz libido. Wraz z wiekiem, androgeny stymulują wzrost włosów na twarzy, ale powstrzymują na skroniach i wierzchołku głowy, stan ten został nazwany „paradoksem androgennym”. Hormony te w organizmie kontrolują one głównie funkcje układu rozrodczego zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Podstawowym hormonem z grupy androgenów jest testosteron. Produkowany on jest przez komórki Laydiga, ale może on pochodzić także z nadnerczy, chociaż w mniejszej ilości. Testosteron rozkładany jest przez enzym 5αreduktazę do 5α-dihydrotestosteronu (DHT). Ta forma hormonu wykazuje silniejsze działanie androgenne. Istnieją dwa różne typu enzymy 5αreduktazy jednak w mieszkach włosowych testosteron mediowany głównie przez typ II 5αreduktazy. Chociaż to nie skóra jest głównym źródłem syntezy androgenów, krążące w niej prohormony także wykazują zdolności androgenne. Mowa o DHEA i androstendionie, które w gruczołach potowych i brodawkach włosów mogą być transformowane do DHT i testosteronu. Mężczyźni z łysieniem androgenowym zazwyczaj mają wyższe stężenie 5α reduktazy. Najwyższe stężenie 5α reduktazy występuje na skórze głowy. Wspomniane hormony, jako androgeny o silnym działaniu, regulują procesy fizjologiczne, prawidłowo stymulują produkcję włosów terminalnych w różnych okolicach ciała ( okolice pachwin, broda), wywierają odmienny efekt na wzrost włosów w genetycznie predysponowanych miejscach takich jak okolice czoła i szczytu owłosionej skóry głowy. W okolicach łysiejących zwiększone jest stężenie DHT dlatego też hormon ten jest najbardziej istotnym androgenem w patogenezie AGA. Potwierdzają to badania na mężczyznach z wrodzonym niedoborem 5αreduktazy u których nie dochodzi do łysienia. Przyjęto, że głównym miejscem działania androgenów w mieszku jest brodawka włosa. Komórki te mają małą ilość receptorów AR o wysokim powinowactwie. Receptory te odpowiedzialne są za wrażliwość komórek na androgeny. Na owłosionej skórze głowy wrażliwość na androgeny i i rozmieszczenie AR są ograniczone do konkretnych regionów. Na tej podstawie tłumaczy się zazwyczaj słaby efekt androgenny w okolicy potylicznej. Mieszki włosowe pobrane z tej okolicy i przeszczepione w łysiejące miejsce nie wykazują wrażliwości na androgeny i nie ulegają miniaturyzacji. A z kolei jeżeli z łysiejącego obszaru dokona się przeszczepu np. na łydkę mieszki te dalej wykazują tendencje zanikową. Wynika to z wrodzonej wrażliwości na androgeny. Łysienie androgenowe u mężczyzn Pierwsze objawy łysienia androgenowego pojawiają się u mężczyzn zwykle po okresie dojrzewania i prowadzą do utraty włosów o charakterystycznym obrazie. W obrazie histopatologicznym dochodzi do zmian w cyklu włosowym a także miniaturyzacji mieszka włosowego. Zaczyna się produkcja włosów delikatniejszych oraz krótszych. Na poziomie komórkowym miniaturyzacja mieszka włosowego postępuje w skutek redukcji objętości brodawki włosa w wyniku czego zmniejsza się liczba jej komórek. Ryzyko wystąpienie tego typu łysienia u mężczyzny zwiększa się przy pozytywnym wywiadzie rodzinnym konkretnie kiedy stwierdzono podobne objawy u ojca lub u dziadka ze strony matki. Łysienie androgenowe charakteryzuje się stopniową lokalną transformacją włosów w meszkowe, które mają krótką oraz cienką łodygę. Czas anagenu czyli fazy wzrostu włosa ulega skróceniu z 3-6 lat do miesięcy a nawet tygodni. Faza telogenu nie ulega zmiany a czasem jest wydłużona do 3 miesięcy. Przyczynia się to do procentowego wzrostu liczby włosów telogenowych. Zmienia się do z 5-10% do około 15-20%. Towarzyszy temu zwiększona utrata włosów. Łatwo wypadają one podczas takich czynności jak mycie czy czesanie. Do dokumentowania łysienia typu męskiego służy skala Norwood Łysienie androgenowe u kobiet U kobiet różnice podatności pomiędzy mieszkami w obrębie jednostek włosowych przyczyniają się do ścieńczenia i rozlanego wypadania włosów w centralnej okolicy głowy owłosionej. Związane jest to z zastępowaniem jednostek mieszkowych złożonych z 3-4 włosów do jednostek jednowłosowych. Największe nasilenie występuje w części czołowej z zachowaniem linii czoła. U większości kobiet nie stwierdza się zwiększonego stężenia hormonów androgennych. Mówi się o występowaniu wrażliwości mieszków na samą obecność hormonów. Do dokumentowania łysienia u kobiet służy skala Savin Leczenie łysienia androgenowego Jak do tej pory nie została opracowana jedna terapia, umożliwiająca osiągnięcie pełnych sukcesów w przebiegu leczenia. Stwierdzone jednak zostało, że lepsze wyniki leczenia zostały osiągnięte przez pacjentów, w przypadku których problem został wcześnie zdiagnozowany. Im wcześniej zostanie włączona terapia i prawidłowa pielęgnacja tym większy odrost i lepszy efekt jesteśmy w stanie osiągnąć. Leczenie łysienia androgenowego obejmuje kilka aspektów. Prawidłowa pielęgnacja skóry. Jeśli łysieniu towarzyszy łupież, łojotok, stany zapalne należy wprowadzić odpowiednią kurację mającą zlikwidować problemy skórne. Zazwyczaj jest to kuracja uzupełniająca do właściwej kuracji hamującej proces łysienia, w przypadku zmian skórnych w bardziej zaawansowanym stanie jest to pierwszy krok kuracji. Należy pamiętać, że łysieniu androgenowemu bardzo często towarzyszy nasilony łojotok. Wykluczenie innych czynników, mogących mieć wpływ na wzmożone wypadanie włosów, głównie badania z krwi. Leczenie kierowane już na problem łysienia androgenowego- kuracja doustna, terapia zewnętrzna i zabiegi. W artykule skupimy się na ostatnim punkcie. Leczenie łysienia androgenowego w przeważającej części opiera się na terapii zewnętrznej, czyli stosowanie różnego rodzaju ampułek, lotionów, koncentratów, które mają zminimalizować wypadanie włosów, stymulować podziały komórkowe w mieszku włosowym więc zwiększać odrost nowych włosów i najważniejsze zapobiegać miniaturyzacji mieszków włosowych. Dostępne na rynku leki kierowane na łysienie androgenowe to: Minoxydyl- jeden z dwóch środków zarejestrowany jako lek wskazany w leczeniu łysienia androgenowego, dostępny w dwóch stężenia 2 i 5%, jego działanie opiera się na poprawie krążenia w obrębie mieszka włosowego, niestety mogą pojawić się skutki uboczne takie jak hipertrichoza w obrębie twarzy, przejściowe łysienie telogenowe na początku kuracji, podrażnienie skóry. Finasteryd, dutasteryd- doustny lek hamujący łysienie androgenowe, poprzez hamowanie działania 5alfa reduktazy, niestety kuracja niesie za sobą ryzyko skutków ubocznych. Spironolakton, octan cyproteronu- leki kierowane do kobiet z problemem łysienia androgenowego, w rzeczywistości nie są one klasyfikowane w rekomendacjach na leczenie łysienia, jednak sporadycznie lekarze zalecają te środki. Leki te niosą za sobą wiele skutków ubocznych natomiast skuteczność jest kwestią indywidualną. Jak widać leki stosowane w leczeniu łysienia androgenowego niosą ze sobą bardzo duże ryzyko skutków ubocznych (oczywiście jest to sprawa indywidualna jak organizm zareaguje na leki), w związku z tym są coraz rzadziej wybierane przez pacjentów. W takich przypadkach z pomocą przychodzi właśnie trychologia. Produkty trychologiczne charakteryzują się wysoką skutecznością i praktycznie brakiem skutków ubocznych. Preparaty do leczenie łysienia androgenowego opierają się na składnikach takich jak: Palma Sabałowa (Serenoa repens)- Wykazano że Palma Sabałowa znacznie obniża poziom 5α reduktazy dzięki czemu jest zmniejszona transformacja testosteronu do dihydrotestosteronu w konsekwencji czego zapobiegamy miniaturyzacji mieszków i osłabiania włosów. Palma jest bogata w nasycony kwas laurynowy, który wykazuje silne działanie hamujące reduktazę. Kora śliwy afrykańskiej (Prunus africana)- badania wykazały, że ekstrakty ze śliwy mają zdolność łączenia się receptorami androgenowymi, i wypierania DHT z tych wiązań, w konsekwencji zmniejsza się oddziaływanie DHT na mieszek włosowy. Ponadto izoflawony znajdujące się w ekstraktach wykazują działanie pobudzające wzrost włosów podobny do popularnego środka (minoksidilu). Nienasycone kwasy tłuszczowe- wykazują działanie hamujące reduktazę, np kwas laurynowy (który znajdziemy we wspomnianej wcześniej palmie sabałowej), alfa i gamma linolenowy, linolowy czy oleinowy. Rośliny takie jak: kanianka, korzeń pokrzywy, kurkuma, olej z pestek dyni, pluskwica groniasta, zielona herbata, grzyby Reishi- które również wykazują działanie hamujace enzym 5alfa reduktaze. Ponadto stosuje się surowce które mają poprawić krążenie, działać przeciwłojotokowi, przeciwzapalnie, antyoksydacyjnie, stymulować proliferację komórek włosa, takie jak: Wyciągi roślinne- z arniki, kasztanowca, miłorząbu japońskiego, drzewa herbacianego, rozmarynu, tymianku. Surowce roślinne, które wykazują działanie wydłużające fazę anagenu- krokosz karwierski, krwiściąg lekarski, olej z pestek winogron (bogate w izoflawony wspomniane wcześniej, proantocyjanidyny, ) Kapsaicyna- badania wykazały, że stymuluje ona czynnik wzrostu typu I, który pełni istotną funkcję w procesie wzrostu włosów, Prócz kuracji domowej, która jest podstawą w terapii łysienia androgenowego zaleca się również włączyć zabiegi. Do najskuteczniejszych zabiegów należą: mezoterapia osoczem bogatopłytkowym, mezoterapia igłowa, karboksyterapia. Każdy przypadek wymaga diagnozy. Właściwa diagnoza gwarantuje 100% zatrzymanie łysienia oraz odrost włosów, które wypadły. Znalezienie sposobu na łysienie pomaga wielu osobom poczuć się lepiej. Ich utrata, zwłaszcza u kobiet, może powodować niską samoocenę. Wiele osób czuje się nieatrakcyjnymi i zakłopotanymi. Trycholog zaoferuje rozwiązania, które pomogą Ci czuć się i wyglądać lepiej. Jeśli chciałbyś poznać przyczyny Twojego łysienia oraz jak sobie z nim poradzić poniżej możesz dokonać rezerwacji dofinansowanego badania trychologicznego u specjalisty od włosów w całej Polsce. Rezerwacja wizyty Do końca lipca badanie włosów finansowane z programu Zdrowe Włosy ZOBACZ RÓWNIEŻ Łysienie jest procesem wypadania włosów, który może mieć różny przebieg oraz charakteryzować się różną trwałością czy też odwracalnością. Łysienie znacznie wpływa na obniżenie jakości życia, szczególnie w przypadku kobiet, głównie ze względów estetycznych. Wśród różnych rodzajów łysienia, najczęściej występującym jest łysienie typu męskiego czyli łysienie androgenowe, zależne w dużej mierze od hormonów. Podejmowane leczenie nie zawsze jest skuteczne, jednak istnieje wiele sposobów na walkę z tą treści:Czym jest łysienie?Łysienie androgenowePostawienie diagnozyInne typy łysieniaDegradujący stresJak walczyć z łysieniem?Zabiegi w gabinecie kosmetycznymWłosy, w dzisiejszych czasach, pełnią przede wszystkim funkcje ozdobną, dodającą uroku co jednocześnie wielokrotnie staje się cechą determinującą poczucie piękna, szczególnie w przypadku kobiet. Nie bez znaczenia pozostają więc problemy schorzeń skóry głowy oraz włosów, zmieniające ich wygląd oraz powodujące ich wypadnie, czy też łysienie, które uznawane jest za uciążliwy defekt. By podjąć problem, należy mieć świadomość tego, iż u człowieka, różne włosy rosną w różnym tempie, czyli mają zróżnicowany cykl włosowy, na który składają się 3 fazy:faza wzrostu włosa,faza przejściowa, faza spoczynkowa.[1]Czym jest łysienie?Łysienie jest procesem wypadania włosów, które może mieć charakter trwały- bliznowaciejący lub przejściowy, odwracalny. W zależności od rozległości tego problemu możemy mówić zarówno o łysieniu uogólnionym lub ograniczonym do pewnych obszarów lub różnej wielkości ognisk i lokalizacji. Wśród najczęściej spotykanych typów łysienia wymienia się łysienie androgenowe (zależne od androgenów), przewlekłe łysienie telogenowe, które uwarunkowane jest wieloczynnikowo oraz łysienie androgenoweJest to najczęstsza postać łysienia, występująca zarówno u mężczyzn (około 80%), jak i u kobiet (około 60%). Głównym mechanizmem jaki oddziałuje w tego typu łysieniu, jest oddziaływanie androgenów na mieszki włosowe w taki sposób, iż powodują ich kurczenie się a co za tym idzie, powodują że włosy staja się cieńsze, aż przybierają meszkowatą postać. Problem ten jest uwarunkowany genetycznie i zależny od metabolizmu testosteronu. U kobiet, problem ten jest nieco rzadszy, głównie ze względu na mniejsze stężenie androgenów w organizmie. Warto jednak zwrócić uwagę, iż niezależnie od płci, różne obszary ciała, są w różnym stopniu wrażliwe na działanie androgenów (najbardziej problematycznym obszarem są okolice czołowe, najmniej na androgeny natomiast reagują mieszki włosowe w okolicy potylicznej oraz mieszki włosowe rzęs). [1]Łysienie typu męskiego jest diagnozowane w aż 95% wszystkich przypadków łysienia, co stanowi o rozległości tego problemu. Jest ono również bardzo dużym problemem natury psychologicznej, gdyż powoduje znaczące obniżenie jakości życia osoby, która zmaga się z tą dolegliwością. Etiologia tego schorzenia odnosi się głównie do predyspozycji genetycznych, wieku oraz poziomu androgenów w androgenowe jest dziedziczone autosomalnie dominująco, przy czym ekspresja genu ma charakter zmienny lub może mieć charakter wielogenowy. Androgeny, czyli hormony odpowiedzialne za rozwój łysienia, warunkują pojawianie się włosów w określonych miejscach (takich jak broda czy tułów) a zanikanie w innych obszarach ciała, gdyż różne obszary ludzkiego ciała, mają różną wrażliwość na działanie androgenów. [2]Postawienie diagnozyBy lekarz mógł trafnie postawić diagnozę, niezbędne jest rozpoczęcie procesu szczegółowym i dokładnym wywiadem oraz badaniem przedmiotowym. Co więcej, choroba ta ma charakterystyczny obraz kliniczny, dając charakterystyczne objawy. By diagnozę potwierdzić, należy upewnić się czy początek choroby nastąpił po okresie dojrzewania, czy łysienie przebiega w sposób symetryczny na zasadzie cofnięcia linii skroniowo- czaszkowych lub też obserwuje się przerzedzenie włosów na szczycie głowy, czy włosy są cieńsze i krótsze oraz czy istnieją predyspozycje genetyczne u pacjenta, które mogą być powodem jego choroby. Ocena histopatologiczna wskazuje na znacznie obniżoną liczbę mieszków włosowych oraz włosów terminalnych na rzecz podwyższonej ilości mieszków meszkowych oraz znaczą liczbę pasm włóknistych. Chorzy mogą zmagać się również ze stanem zapalnym zbliżonym do liszaja w okolicach mieszków włosowych, co jest wynikiem odpowiedzi organizmu, który rozpoznaje mieszki jako nieprawidłowe i podejmuje próbę ich łysienia fot. panthermediaLeczenie łysienia androgenowego nie zawsze przynosi pożądany skutek, jednak w znacznym stopniu pomaga opóźnić jego rozwój. Warto również zwrócić uwagę, iż w przypadku leczenia łysienia androgenowego, duże znaczenie ma dieta a w szczególności zapewnienie odpowiedniej podaży białka oraz unikanie leków, które w negatywny sposób wpływają na włosy (np. retinoidy). [2]Inne typy łysieniaŁysienie plackowate charakteryzuje się ogniskową utratą włosów. Problem ten może dotykać osób obojga płci oraz w każdym wieku, stąd jest to dolegliwość z którą borykają się nie tylko dorośli ale również dzieci. Uważa się, że przyczyn rozwoju łysienia plackowatego należy upatrywać w podłożu autoimmunologicznym, przy czym jest ono częste u osób, które cierpią już na inną chorobę autoimmunologiczną (jak np. AZS czy bielactwo). Specjaliści badając procesy etiopatogentyczne tego schorzenia, nie wykluczają jednak, iż może mieć ono również podłoże genetyczne jak również zwracają uwagę na rolę stresu w rozwoju tej choroby. Stres jest czynnikiem, który może powodować silne zaburzenia emocjonalne i może również przyczynić się do rozwoju łysienia plackowatego u osób, które mają predyspozycje genetyczne, jednak rola stresu w rozwoju tej choroby, na chwilę obecną jest niejasna i telogenowe jest formą utraty włosów, najczęstszą zaraz po łysieniu typu męskiego i najczęściej występującą u kobiet. Objawia się ono ogólnym przerzedzeniem włosów na całej skórze głowy. W pojedynczych przypadkach może mieć ono ograniczać się do pewnego obszaru, jednak taka forma jest rzadko występującą. Objawy w postaci wypadania włosów, pojawiają po okresie utajenia, czy po około 3, 4 miesiącach od zadziałania czynniki wywołującego. Zazwyczaj wypadanie włosów ustępuje samoistnie po tym jak czynnik drażniący przystaje działać. Zapadalność przypada na okres pomiędzy 30stym a 40stym rokiem życia, jednak nie jest wykluczona możliwość pojawienia się choroby w innym wieku. Z klinicznego punku widzenia, rozwój łysienia telogenowego jest wieloczynnikowy, jednak specjaliści nie określili ich jednoznacznie i w sposób pewny. Zakłada się, że przyczynami rozwoju mogą być takie czynniki jak ciąża, choroby w których przebiegu występują stany gorączkowe, drastyczne diety, niedoczynność tarczycy oraz stres. Źródeł rozwoju tej choroby upatruje się również w stosowanych lekach np. w lekach antykoncepcyjnych, przeciwcholesterolowych, przeciwkrzepliwych czy formą łysienia jest łysienie bliznowaciejące, w którym dochodzi do degradacji mieszka włosowego oraz powstania blizny, co prowadzi co całkowitej utraty włosów. Zazwyczaj ma ono postać miejscową, zogniskowaną, jednak może przybierać formę rozsianą i przypominać typ łysienia telogenowego. Wśród najczęstszych przyczyn rozwoju tego typu łysienia wymienia się liszaj płaski, głębokie infekcje bakteryjne oraz grzybicze, urazy oraz kiłę. Jest to więc schorzenie towarzyszące innej chorobie. W przebiegu leczenia niezbędne jest więc zdiagnozowanie choroby pierwotnej oraz podanie jej terapii, natomiast głównym celem leczenia w przypadku łysienia bliznowaciejącego jest ograniczenie jego rozwoju oraz skutków. [1]Degradujący stresOprócz wyżej wymienionych schorzeń należy jednak wspomnieć o roli stresu w procesie wypadania włosów, a mianowicie. Skóra głowy posiada sieć naczyń włosowatych, które dostarczają każdej komórce naszego ciała tlen oraz niezbędne substancje odżywcze. Stres jej reakcją, która powoduje obkurczenie naczyń włosowatych, a co za tym idzie powoduje zmniejszenie ilości dostarczanego tlenu oraz substancji do komórek naszego ciała, w tym również do mieszków włosowych, powodując ich jednak wiele metod, ty walczyć z wypadającymi włosami. Jedną z propozycji są suplementy diety stanowiące doraźną pomoc w poprawie unaczynienia skóry głowy oraz pobudzeniu mikrokrążenia. Innym sposobem na poprawę kondycji włosów są regularne masaże skóry głowy, jak również stosowanie olejków (np. łopianowego). Należy również zwrócić uwagę na dietę, by nie była uboga w takie mikroelementy jak cynk, proteiny czy w gabinecie kosmetycznymNa pomoc przychodzą również gabinety kosmetyczne, które oferują, między innymi, zabieg obstrzykiwania skóry głowy mieszankami preparatów wspomagających (mezoterapia).W przypadku problemu z łysieniem, który jest bardziej nasilony, zastosować można intradermoterapię własnym osoczem bogatopłytkowym. Jest to zabieg silnie stymulujący i dostarczający czynników wzrostu cebulkom włosowym. Zabieg polega na obstrzykiwaniu skóry głowy, preparatem uzyskiwanym z naszej własnej fot. panthermediaKarboksyterpia, czyli metoda leczenia za pomocą dwutlenku węgla, doskonale się sprawdza w przypadku wypadania włosów, gdyż cząsteczki dwutlenku węgla, podawany podskórnie, rozszerza naczynia krwionośne, usprawniając przepływ tlenu oraz niezbędnych substancji odżywczych do cebulek przypadkach kiedy problemem, oprócz wypadania włosów jest również stan zapalny skóry głowy, rozwiązaniem jest terapia z zastosowaniem komórek regeneracyjnych (macierzystych). Zabieg ten wykonuje się jednorazowo z wykorzystaniem, przygotowanych wcześniej, pobranych z krwi pacjenta komórek macierzystych. [3]

androgenowe wypadanie włosów forum